De grote keuze
Ik was 16 jaar, zat in mijn laatste jaar van het vmbo en had nog geen studie gekozen. Moest ik nu al mijn toekomst bepalen? Ik wist het gewoon echt niet. Tot een oud-student van ROC TOP bij ons op school kwam vertellen over ROC TOP. Het verhaal sprak me meteen aan. Een kleine, maar fijne school: ‘bestaan die?’, dacht ik bij mezelf.

Een makkelijke keuze
Niet veel later bezocht ik een Open Huis van ROC TOP. De sfeer, de mensen, de opleiding… Het was precies wat ik zocht. De keuze waar ik als een berg tegenop zag werd ineens heel makkelijk. Ik was zo enthousiast dat ik geen andere Open Huizen meer heb bezocht en me heb ingeschreven bij ROC TOP.

De juiste keuze
Inmiddels zit ik in mijn tweede jaar en ben ik nog steeds blij. Het zit ‘m in de kleine dingen. We kennen elkaar allemaal, er is altijd tijd voor een praatje en we worden als volwassenen behandeld. Hoe mijn toekomst er nu uitziet? Dat weet ik nog niet, maar dat komt wel goed. Hier bij ROC TOP kan ik altijd terecht voor advies, een praatje of luisterend oor. Last van keuzestress zal ik ieder geval niet meer hebben.

Iedereen kent elkaar
Ik geloof in de kracht van een kleinschalige mbo, waar studenten en docenten elkaar goed kennen. Bij ROC TOP worden studenten écht gezien. Zo kreeg ik onlangs de vraag of ik een student kende die met een groep internationale studenten het Europees Parlement in Brussel wilde bezoeken. Omdat ik mijn (oud-)studenten zo goed ken, moest ik meteen denken aan een studente waar ik vorig jaar les aan gaf. Vanwege haar interesse in politiek was dit een unieke kans.

Geen paniek!
Ze was meteen enthousiast. Er was alleen nog één uitdaging: er moest een motivatiebrief geschreven worden. Paniek in de tent! Helemaal omdat de brief de volgende dag al ingestuurd moest worden. Ik gunde het haar zo, maar ik vond dat zij zelf moest bedenken hoe ze dit wilde aanpakken. Ik zou luisteren en meedenken. Trots was ik op haar inspanningen en de uiteindelijke brief.

Ping-ping, ping-ping
‘Manon, weet jij al wat? Heb je al wat gehoord?’ Ik kreeg bijna elk uur een appje. Aan het einde van de middag stond ze opeens voor me en sprong me om mijn nek: ‘in the pocket!’. Het geeft mij veel voldoening dat ik op deze manier kan werken en iets extra’s kan bieden aan studenten.

Energie krijgen en geven
Inmiddels sta ik alweer vier jaar voor de klas en kan met volle overtuiging zeggen dat ik de
mooiste baan van de wereld heb, maar écht! Het contact met mijn studenten geeft me
energie. En die energie hoop ik weer terug te geven aan mijn studenten.

De zoektocht
Eén van de moeilijkste vragen die je kunt stellen aan een 16-jarige is: wat wil je later worden?
Het merendeel weet het namelijk écht niet. ‘Waar ben ik goed in? En wat past bij mij?’ Dat
zijn vragen waar ik samen met de student achter probeer te komen. Op school, maar ook
daarbuiten. We stappen dan ook vaak ‘de maatschappij’ in. Ik merk dat de studenten hier
behoefte aan hebben en ik anticipeer daarop: onderwijs is juist ook buiten op te zoeken.

Een mooie basis
Omdat de klassen bij ROC TOP klein zijn, voelen mijn studenten zich gezien en gehoord. En dat is belangrijk in de zoektocht. Door samen te werken kunnen we namelijk een mooie basis leggen voor een nog mooiere toekomst.